OSTEOPATIA - CZYM JEST?
Jest to uznany na świecie, stosowany od ponad 100 lat, system leczenia manualnego którego podstawą jest traktowanie organizmu ludzkiego jako integralnej całości. W ludzkim ciele zachodzą powiązane ze sobą anatomicznie i fizjologicznie procesy. Zgodnie z tą zasadą badanie osteopatyczne polega na badaniu struktury i funkcji całego ciała pacjenta nie koncentrując się wyłącznie na jednej części. Jest formą holistycznego (całościowego) leczenia, które nie skupia się tylko na lokalnym problemie z którym zgłasza się pacjent ale stara się dotrzeć do jego przyczyny. Często dopiero łącząc wcześniejsze problemy, choroby i urazy często nawet sprzed wielu lat, można dotrzeć do źródła problemu.
Zadaniem osteopatii jest odnalezienie pierwotnej dysfunkcji organizmu, która z pozoru może nie mieć związku z bieżącymi dolegliwościami ale może poprzez długotrwałe kompensacje przenosić swój dysfunkcyjny wpływ na inne rejony ciała. Osteopata nie stosuje leków. Narzędziem pracy osteopaty są jego ręce za pomocą których bada, diagnozuje i wykonuje zabiegi manualne w celu normalizacji zaburzonych, napiętych tkanek ciała pacjenta. Osteopata likwidując panujące w ciele zaburzenia (tkankowe, stawowe) przywraca stan dynamicznej równowagi i tym samym pobudza naturalne mechanizmy samoleczenia i autoregulacji.
Ludzki organizm jako struktura złożona z różnych rodzajów tkanek wpływających na siebie wzajemnie, wymaga zróżnicowanego podejścia, dostosowanego do rodzaju tkanki jaka ulega zaburzeniu. Dlatego osteopatia wyróżnia techniki trzewne (praca bezpośrednio na narządach lub ich systemie więzadłowym), techniki naczyniowe (drenaż tkanek), techniki czaszkowo-krzyżowe (np dla problemów w obrębie głowy, twarzy, stawów skroniowo-żuchwowych). Łączenie technik stawowych(strukturalnych) z technikami nakierowanymi na naczynia, nerwy czy narządy wewnętrzne, między innymi wyraźnie odróżnia osteopatię od fizjoterapii która zajmuje się leczeniem głównie układu ruchu (stawów, mięśni).
